Pagina's

donderdag 7 maart 2013

Vijf jaar alweer...........

Een gewone donderdag, maar vijf jaar geleden om vier uur kwam de huisarts en heeft mijn Adri authenasi  gedaan.
Als het leven overleven word en niet niet meer aangeraakt kan worden van de pijn, komt dit besluit.
Wij wisten dit al wel vijf dagen toen hoor en het is een heel verdrietige en mooie week geweest.
Iedereen komt nog langs die dat kunnen, moeilijk voor die mensen eigenlijk, maar zo waardevol.
Donderdag die dag ervoor zijn al zijn collega's nog bij hem geweest en hebben ze nog allerlei herinneringen opgehaald.
Hij had zelfs nog een collega beet met iets, waar ze toen nog om moesten lachen.
Dus je wist dat ik het was en je had me door, erg gezellig met elkaar.
Maar dan komt er een tijd van gaan en sta je met huilende volwassen mannen om je nek, ze te troosten.
Ze zeiden nog nu sta jij ons te troosten hoe gek is dit.
Maar ons gezinnetje is er naar toe gegroeid en hadden het aan zien komen. Wilde deze lijdensweg niet voor hem en begrepen zijn besluit.
Ja belangrijk voor hem dat we het alle drie, ik en twee zoons mee eens waren en achter hem stonden.
Hij wilde beslist niet dat de jongens toen 17 en 20 jaar er mee zouden zitten erna.
Maar zelfs jongste vond dat het goed was en dat pa al zolang had volgehouden.
Laatste dag zijn we als gezin alleen bij hem geweest en laatste uur met zus van hem en zwager koffie gedronken en allemaal herinneringen opgehaald van de kinderen van hun en ons.
Eigenlijk zo mooi en vreemd genoeg gezellig, maar om vier uur kwam de huisarts en blies zijn kaarsje uit.................................


Heel vreemd eigenlijk was vanmiddag in de tuin aan het ruimen en ben gestopt en vond het genoeg voor buiten vandaag. Neem een bak koffie en ga zitten en het was precies vier uur.
Ja denk je dan..................hoe kan dit.

Maar morgen weer vrijdag en we gaan weer door hoor, samen met mijn lieve knullen.
Allemaal weltruste voor straks en ik neem nog een wijntje en denk nog even na.
                          ............................liefs.Conny....................................

15 opmerkingen:

  1. Ik zit met tranen in mijn ogen je blogje te lezen. Wat een ontroerend verhaal. Respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heb je het mooi verwoord, ik zou er ook voor kiezen in zulke situatie. Jullie hebben op een mooie manier afscheid kunnen nemen en dat is heel veel waard. Sterkte, kan me voorstellen dat de herinneringen door je hoofd gaan dat is toch heel normaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel respect voor jullie allemaal.....
    Groetjes Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat hebben jullie dat met z'n allen goed gedaan, heel veel respect. Als ik dit mooi verwoorde stukje lees, springen wel tranen in de ogen.
    Liefs, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tsjee Conny, wat een herinneringen die op zo'n dag weer door je hoofd gaan. Jullie hebben het goed gedaan zo, heb hier heel veel respect voor.
    Liefs, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een heel mooi verhaal, je hebt het heel mooi verwoord!
    Ik heb hier heel veel eerbied voor.
    groetjes Merian

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een mooi verhaal en wat mooi dat jullie er zulke goede herinneringen aan hebben. Maar alleen achterblijven is toch moeilijk en zeker op zo'n dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ook ik heb tranen in mijn ogen als ik dit lees. Wat dapper van jullie allemaal, maar goed dat je er zo op terug kunt kijken. Heel veel sterkte verder met je leven en je lieve knullen. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Conny, ik ben er stil van....Sterkte! Verdriet gaat volgens mij nooit over of weg...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een hele intense droevige, maar zoals jij er over schrijft ook mooie herinnering. Staat in je hart gebeiteld! Liefs van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik zit ook met tranen te lezen. Wat moeilijk als je zo afscheid moet nemen, maar tegelijkertijd ook een troost dat jullie dit samen hebben kunnen doen met collega's en familie.Veel sterkte, lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Een verdrietige dag, maar de herinneringen zullen nooit verdwijnen en je zal er altijd troost uit putten. Heel veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Pfff ... ik zit het hier ook niet droog te houden :-(
    (toch al last van hoog water)
    Wat een verdrietig maar ook bijzonder en waardevol moment.

    Als leven lijden wordt heb ik meer dan diep RESPECT voor zo'n beslissing. Maar ook voor jou! Hoe je samen met jullie jongens de draad weer op hebt weten te pakken. Hoe je, ondanks het verdriet, weet te genieten van de kleine en mooie dingen in het leven. Petje af X
    Fijn weekend! Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat heb je dit mooi opgeschreven, de verdrietige momenten, maar zeker ook de mooie herinneringen.
    Liefs Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Heel veel sterkte Conny,
    Jij bent zo'n sterke madame!
    Love,
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen