Pagina's

zondag 22 april 2012

Je maatjes.......

Wat kan een mens toch gek zijn met zijn huisdieren. Ze brengen zoveel gezelligheid om je heen. Kijk maar mee op deze foto's.
Dit is tessa en kleine kanzi zo lekker bij elkaar vanmiddag in het zonnetje op de bank. Tessa is drie jaar en Kanzi nog maar vijf maanden. Lief toch.......
Kanzi van mijn zoon, zo'n fijn popje en erg op der eigen.
Moris op de bank in het zonlicht, heerlijk toch.......
Ritselde daar wat, heb ik wat gemist soms, mijn deugniet Moris, ook vijf maanden nu, maar meneer groeit als kool, of eet gewoon van alles, haha....
Ik en Rambo onafscheidelijk, hij is in het jaar bij mij gekomen toen mijn man Adri overleed en heeft zelfs nog onze border collie Boefie nog gekend. Hij is mijn troost en maatje toen geweest en daardoor is hij een beetje verwent ( een beetje of een beetje veel zou mijn jongste zoon zeggen, haha ) Hij is een echt mannetje, waaks en pittig, brengt graag mensen persoonlijk thuis die door de straat komen en hij met mij in de voortuin is. Kinderen op rolschaatsen of met vreemde dingen blaft hij tegen. En gaat overal op af, om als een speer weer naar huis te rennen als iemand wat tegen hem zegt of zo. Ik ben echt niet bang, haha, blaft dus om zijn eigen flink te voelen, moet wel zijn naam in ere houden, toch. Maar hij is zo trouw en vooral heel lief.......

Samen een tukkie doen in het zonnetje, niet slecht........ Tessa is nog korter bij ons, zij scheelt bijna een half jaar met Rambo. Zij is bij ons gekomen toen we Boefie in hebben moeten laten slapen. Soms denken we wel eens we hebben ze te snel achter elkaar aan genomen. Je heb je handen vol aan die twee op straat, ik word goed bewaakt door ze. Als Rambo gaat blaffen tegen een andere hond met baasje, helpt Tessa ook wel even mee hoor. Dit vind ik erg vervelend aan het uitlaten hier in de wijk, ga liever ergens heen waar ze los kunnen lopen en samen plezier hebben. Boefie onze vorige hond kon je uren mee wandelen trok zich niks aan van andere honden of mensen, luisterde perfekt en liep meestal gewoon los mee door de wijk. Maar onze twee doerakken leren het vast nog wel, of worden ook wat ouder en verliezen dan hun wilde haren. We blijven gewoon hopen en anders het zijn thuis twee schatten, dus kwijt wil ik ze voor geen geld...........
Had je het over ons........